Exámenes de selectividad de Griego

Ciro pasa revista y hace recuento de sus ejércitos griegos.

καὶ ἐνταῦθα Κῦρος ἐξέτασιν καὶ ἀριθμὸν τῶν Ἑλλήνων ἐποίησεν ἐν τῷ παραδείσῳ, καὶ ἐγένοντο οἱ σύμπαντες ὁπλῖται μὲν μύριοι χίλιοι, πελτασταὶ δὲ ἀμφὶ τοὺς δισχιλίους.

Como segundo trabajo, Euristeo ordenó a Heracles dar muerte a la hidra de Lerna.

δεύτερον δὲ ἆθλον ἐπέταξεν αὐτῷ τὴν Λερναίαν ὕδραν κτεῖναι· αὕτη δὲ ἐν τῷ τῆς Λέρνης ἕλει ἐκτραφεῖσα ἐξέβαινεν εἰς τὸ πεδίον καὶ τά τε βοσκήματα καὶ τὴν χώραν διέφθειρεν.

El río Calo y sus peces.

Μετὰ ταῦτα Κῦρος ἐξελαύνει σταθμοὺς τέτταρας παρασάγγας εἴκοσιν ἐπὶ τὸν Χάλον ποταμόν, ὄντα τὸ εὖρος πλέθρου, πλήρη δ’ ἰχθύων μεγάλων καὶ πραέων, οὓς οἱ Σύροι θεοὺς ἐνόμιζον.

Heracles se enfrenta a Helios, el Sol.

θερόμενος δὲ ὑπὸ Ἡλίου κατὰ τὴν πορείαν, τὸ τόξον ἐπὶ τὸν θεὸν ἐνέτεινεν· ὁ δὲ τὴν ἀνδρείαν αὐτοῦ θαυμάσας χρύσεον ἔδωκε δέπας, ἐν ᾧ τὸν Ὠκεανὸν διεπέρασε.

Ciro llega con su ejército a la ciudad de Tarso.

διὰ τούτου τοῦ πεδίου ἤλασε σταθμοὺς τέτταρας παρασάγγας πέντε καὶ εἴκοσιν εἰς Ταρσούς, τῆς Κιλικίας πόλιν μεγάλην καὶ εὐδαίμονα, οὗ ἦν τὰ Συεννέσιος βασίλεια τοῦ Κιλίκων βασιλέως.

Urano se enfrenta a los Cíclopes, hijos de Gea.

μετὰ τούτους δὲ αὐτῷ τεκνοῖ Γῆ Κύκλωπας, ὧν ἕκαστος εἶχεν ἕνα ὀφθαλμὸν ἐπὶ τοῦ μετώπου. ἀλλὰ τούτους μὲν Οὐρανὸς δήσας εἰς Τάρταρον ἔρριψε (τόπος δὲ οὗτος ἐρεβώδης ἐστὶν ἐν Ἅιδου).

Los griegos se abrazan al ver el mar desde la cima de una montaña.

ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο πάντες ἐπὶ τὸ ἄκρον, ἐνταῦθα δὴ περιέβαλλον ἀλλήλους καὶ στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς δακρύοντες. καὶ ἐξαπίνης οἱ στρατιῶται φέρουσι λίθους καὶ ποιοῦσι κολωνὸν μέγαν.

Prometeo entrega el fuego a los hombres y Zeus ordena que sea clavado en el Cáucaso.

Προμηθεὺς δὲ ἐξ ὕδατος καὶ γῆς ἀνθρώπους πλάσας ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ πῦρ, λάθρᾳ Διὸς ἐν νάρθηκι κρύψας. ὡς δὲ ᾔσθετο Ζεύς, ἐπέταξεν Ἡφαίστῳ τῷ Καυκάσῳ ὄρει τὸ σῶμα αὐτοῦ προσηλῶσαι.

ἐπειδὴ δὲ ἐδείπνησαν καὶ νὺξ ἐγένετο, οἱ μὲν ᾤχοντο, καὶ καταλαμβάνουσι τὸ ὄρος, οἱ δὲ ἄλλοι αὐτοῦ ἀνεπαύοντο. οἱ δὲ πολέμιοι ἐγρηγόρεσαν καὶ ἔκαιον πυρὰ πολλὰ διὰ νυκτός.

Ἀκταίων ἦν ἀνὴρ Ἀρκάς, φιλοκύνηγος. οὗτος ἔτρεφεν ἀεὶ κύνας πολλὰς καὶ ἐθήρευεν ἐν τοῖς ὄρεσιν, τῶν δὲ αὑτοῦ πραγμάτων ἠμέλει. οἱ δὲ τότε ἄνθρωποι αὐτουργοὶ πάντες ἦσαν.

Ciro baja de su carro y empuña sus armas, dispuesto a enfrentarse a Artajerjes II en la batalla de Cunaxa.

Κῦρός τε καταπηδήσας ἀπὸ τοῦ ἅρματος τὸν θώρακα ἐνέδυ καὶ ἀναβὰς ἐπὶ τὸν ἵππον τὰ παλτὰ εἰς τὰς χεῖρας ἔλαβε, τοῖς τε ἄλλοις πᾶσι παρήγγελλεν ἐξοπλίζεσθαι.

Ciro convoca a quienes se encuentran asediando Mileto; y manda a los desterrados de esta ciudad que se pongan a sus órdenes, con la promesa de repatriarlos.

Ἐκάλεσε δὲ καὶ τοὺς Μίλητον πολιορκοῦντας, καὶ τοὺς φυγάδας ἐκέλευσε σὺν αὐτῷ στρατεύεσθαι, ὑποσχόμενος αὐτοῖς μὴ πρόσθεν παύσεσθαι πρὶν αὐτοὺς καταγάγοι οἴκαδε.

La zorra y las uvas.

Ἀλώπηξ λιμώττουσα ὡς ἐθεάσατο ἀπό τινος ἀναδενδράδος βότρυας κρεμαμένους, ἠβουλήθη αὐτῶν περιγενέσθαι, καὶ οὐκ ἠδύνατο· ἀπαλλαττομένη δὲ πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν· «ὄμφακές εἰσιν.»

Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι, τῶν πραγμάτων ἐφικέσθαι μὴ δυνάμενοι δι’ ἀσθένειαν, τοὺς καιροὺς αἰτιῶνται.

Inicio de la obra. Darío y Parisátides tuvieron dos hijos: Ciro y Artajerjes.

Δαρείου καὶ Παρυσάτιδος γίγνονται παῖδες δύο, πρεσβύτερος μὲν Ἀρταξέρξης, νεώτερος δὲ Κῦρος· ἐπεὶ δὲ ἠσθένει Δαρεῖος καὶ ὑπώπτευε τελευτὴν τοῦ βίου, ἐβούλετο τὼ παῖδε ἀμφοτέρω παρεῖναι.

Ciro avanza a través de la región de Babilonia y pasa revista a sus tropas griegas y bárbaras.

Ἐντεῦθεν ἐξελαύνει διὰ τῆς Βαβυλωνίας σταθμοὺς τρεῖς παρασάγγας δώδεκα. Ἐν δὲ τῷ τρίτῳ σταθμῷ Κῦρος ἐξέτασιν ποιεῖται τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν βαρβάρων ἐν τῷ πεδίῳ περὶ μέσας νύκτας.

Ante la proximidad de los persas, Alcibíades incita a combatir por todos los medios.

ἐκεῖ δ᾽ ἐπύθοντο ὅτι Μίνδαρος ἐν Κυζίκῳ εἴη. ταύτην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν αὐτοῦ ἔμειναν, τῇ δὲ ὑστεραίᾳ Ἀλκιβιάδης ἐκκλησίαν ποιήσας παρεκελεύετο αὐτοῖς ὅτι ἀνάγκη εἴη καὶ ναυμαχεῖν καὶ πεζομαχεῖν καὶ τειχομαχεῖν· οὐ γὰρ ἔστιν, ἔφη, χρήματα ἡμῖν, τοῖς δὲ πολεμίοις ἄφθονα παρὰ βασιλέως.

El labrador y la serpiente.

Γέρων τις γεωργὸς χειμῶνος ὥρᾳ τινα ὄφιν εὑρὼν ὑπὸ τοῦ κρύους πεπηγότα, τοῦτον ἐλεήσας καὶ λαβὼν ὑπὸ κόλπον ἔθετο. θερμανθεὶς δὲ ἐκεῖνος καὶ ἀναλαβὼν τὴν ἰδίαν φύσιν, ἔπληξε τὸν εὐεργέτην καὶ ἀνεῖλε. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ἀμετάθετοί εἰσιν οἱ πονηροί, κἂν εὐεργετῶνται.

Heracles y el león de Nemea.

Ὁ Ἡρακλῆς εἰς Τίρυνθα ἦλθε, καὶ τὰς Εὐρυσθέως προστάξεις ἐτέλεσε. Πρῶτον οὖν ἐπέταξεν αὐτῷ τοῦ Νεμέου λέοντος τὴν δορὰν κομίζειν. Ὁ Ἡρακλῆς τὸν λέοντα μαστεύσας πρῶτον ἐτόξευσε. Ἔπειτα περιθεὶς τὴν χεῖρα τῷ τραχήλῳ, κατέσχεν ἄγχων.

El asno y la piel de león.

Ὄνος, δορὰν λέοντος περιβαλόμενος, λέων ἐνομίζετο ὑπὸ πάντων· καὶ φυγὴ μὲν ἦν ἀνθρώπων, φυγὴ δὲ ποιμνίων. Ὡς δὲ ἄνεμος πνέων τὴν δορὰν περιεῖλεν καὶ γυμνὸς ὁ ὄνος ἦν, τότε πάντες ἐπιτρέχοντες ξύλοις καὶ ῥοπάλοις αὐτὸν ἔπαιον.

Πένης ὤν, μὴ μιμοῦ τοὺς πλουσίους.

Prometeo.

Προμηθεὺς δὲ ἐξ ὕδατος καὶ γῆς ἀνθρώπους πλάσας ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ πῦρ, λάθρᾳ Διὸς ἐν νάρθηκι κρύψας. ὡς δὲ ᾔσθετο Ζεύς, ἐπέταξεν Ἡφαίστῳ τῷ Καυκάσῳ ὄρει τὸ σῶμα αὐτοῦ προσηλῶσαι· καθ᾿ ἑκάστην δὲ ἡμέραν ἀετὸς ἐφιπτάμενος αὐτῳ τοὺς λοβοὺς ἐνέμετο τοῦ ἥπατος.

Ἁλιεῖς, ἐξελθόντες ἐπ᾿ ἄγραν, ἐπειδὴ μετὰ πολὺν χρόνον οὐδὲν εἷλον, ἀναχωρῆσαι παρεσκευάζοντο. Εὐθὺς δὲ θύννος, ὑπό τινος τῶν μεγίστων ἰχθύων διωκόμενος, εἰς τὸ πλοῖον αὐτῶν εἰσήλατο. Οἱ δὲ τοῦτον λαβόντες μεθ᾿ ἡδονῆς ἀνεχώρησαν.

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλάκις τύχη ἐδωρήσατο ταῦτα ἃ μὴ τέχνη παρέσχε.

Ἰάσων μὲν διαβαίνων ποταμὸν Ἄναυρον ἐξῆλθε μόνῳ σανδάλῳ, τὸ ἔτερον ἐν τῷ ῥείθρῳ ἀπολέσας. Πελίας δὲ αὐτὸν θεασάμενος καὶ τὸν χρησμὸν συμβαλὼν, ἐπὶ τὸ δέρας ἐλθεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν. τοῦτο δὲ ἐν τῇ Κολχικῇ ἦν καὶ ἐφρουρεῖτο ὑπὸ δράκοντος ἀΰπνου.

El cuervo y la zorra.

κόραξ κρέας ἁρπάσας ἐπί τινος δένδρου ἐκάθισεν. ἀλώπηξ δὲ θεασαμένη αὐτὸν καὶ βουλομένη τοῦ κρέατος περιγενέσθαι ἐπῄνει αὐτὸν, λέγουσα ὡς πρέπει αὐτῷ μάλιστα τῶν ὀρνέων βασιλεύειν, καὶ τοῦτο πάντως ἂν ἐγένετο, εἰ φωνὴν εἶχεν.

Antígona (Ἀντιγόνη), hija de Edipo, desobedeciendo las órdenes de Creonte (Κρέων), sepulta por piedad a su hermano Polinices (Πολυνείκης).

Κρέων δὲ τὴν Θηβαίων βασιλείαν παραλαβὼν τοὺς τῶν Ἀργείων νεκροὺς ἔρριψεν ἀτάφους, καὶ κηρύξας μηδένα θάπτειν φύλακας κατέστησεν. Ἀντιγόνη δέ, μία τῶν Οἰδίποδος θυγατέρων, κρύφα τὸ Πολυνείκους σῶμα κλέψασα ἔθαψε.

La serpiente y la avispa.

Ὁ δὲ περιώδυνος γενόμενος καὶ τὸν ἐχθρὸν οὐκ ἔχων ἀμύνασθαι, ἐξελθὼν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ἰδὼν ἅμαξαν ἐρχομένην, τὴν κεφαλὴν τῷ τρόχῳ ὑπέθηκε, φάσκων· Συναπόλλυμαι τῷ ἐχθρῷ μου.

Comienza la seducción de Eratóstenes.

ἐπ’ ἐκφορὰν γὰρ αὐτῇ ἀκολουθήσασα ἡ ἐμὴ γυνὴ ὑπὸ τούτου τοῦ ἀνθρώπου ὀφθεῖσα χρόνῳ διαφθείρεται· ἐπιτηρῶν γὰρ τὴν θεράπαιναν τὴν εἰς τὴν ἀγορὰν βαδίζουσαν καὶ λόγους προσφέρων ἀπώλεσεν αὐτήν.

La mosca.

Μυῖα ἐμπεσοῦσα εἰς χύτραν κρέως, ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦ ζωμοῦ ἀποπνίγεσθαι ἔμελλεν, ἔφη πρὸς ἑαυτήν· “Ἀλλ’ ἔγωγε καὶ βέβρωκα καὶ πέπωκα καὶ λέλουμαι· κἂν ἀποθάνω, οὐδέν μοι μέλει.”

El bebé llora molestado por la esclava.

Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου, ὦ ἄνδρες, ἧκον μὲν ἀπροσδοκήτως ἐξ ἀγροῦ, μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον τὸ παιδίον ἐβόα καὶ ἐδυσκόλαινεν ὑπὸ τῆς θεραπαίνης ἐπίτηδες λυπούμενον, ἵνα ταῦτα ποιῇ· ὁ γὰρ ἄνθρωπος ἔνδον ἦν.

Un asesino huye de los familiares de su víctima y llega al río Nilo…

Γενόμενος δὲ κατὰ τὸν Νεῖλον ποταμόν, λύκου αὐτῷ ἀπαντήσαντος, φοβηθεὶς ἀνέβη ἐπὶ δένδρου τῷ ποταμῷ παρακειμένου καὶ ἐκεῖ ἐκρύπτετο. Θεασάμενος δὲ ἐνταῦθα δράκοντα κατ’ αὐτοῦ διαιρόμενον, ἑαυτὸν εἰς τὸν ποταμὸν καθῆκεν·

Eratóstenes cometió adulterio con la mujer de Eufileto y lo ultrajó a él y a sus hijos.

ἡγοῦμαι δέ, ὦ ἄνδρες, τοῦτό με δεῖν ἐπιδεῖξαι, ὡς ἐμοίχευεν Ἐρατοσθένης τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ ἐκείνην τε διέφθειρε καὶ τοὺς παῖδας τοὺς ἐμοὺς ᾔσχυνε καὶ ἐμὲ αὐτὸν ὕβρισεν εἰς τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών.

El toro, el león y las cabras salvajes.

ταῦρος διωκόμενος ὑπὸ λέοντος ἔφυγεν εἴς τι σπήλαιον, ὅπου ἦσαν αἶγες ἄγριαι. τυπτόμενος ὑπ’ αὐτῶν καὶ κερατιζόμενος ἔφη· «ἀνέχομαι οὐχ ὑμᾶς φοβούμενος, ἀλλὰ τὸν ἑστῶτα πρὸ τοῦ στόματος τοῦ σπηλαίου.»

La zorra y la máscara.

ἀλώπηξ εἰσῆλθε εἰς πλάστου ἐργαστήριον καὶ, ὅταν εὗρε τραγῳδοῦ προσωπεῖον, τοῦτο λαμβάνουσα, εἶπεν· «οἵα κεφαλὴ. ἐγκέφαλον οὐκ ἔχει.» ὁ λόγος εὔκαιρος πρὸς ἄνδρα μεγαλοπρεπῆ μὲν σώματι, κατὰ ψυχὴν δὲ ἀλόγιστον.

Consejos sobre la moderación en la forma de vida.

εἶναι βούλου περὶ τὴν ἐσθῆτα φιλόκαλος, ἀλλὰ μὴ καλλωπιστής. ἔστι δὲ φιλοκάλου μὲν τὸ μεγαλοπρεπὲς, καλλωπιστοῦ δὲ τὸ περίεργον. ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν οὐ τὴν ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν ἀλλὰ τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν.

La golondrina y la corneja.

χελιδὼν καὶ κορώνη περὶ κάλλους ἐφιλονείκουν. ἡ δὲ κορώνη πρὸς αὐτὴν εἶπε· «ἀλλὰ τὸ μὲν σὸν κάλλος τὴν ἐαρινὴν ὥραν ἀνθεῖ, τὸ δὲ ἐμὸν καὶ χειμῶνι παρατείνεται.»

ἡ παράτασις τοῦ σώματος κρείττων εὐπρεπείας ἐστίν.

Zeus y la serpiente.

τοῦ Διὸς γαμοῦντος, πάντα τὰ ζῷα ἀνέφερον δῶρα. ὁ ὄφις παρῆλθε, ἕρπων καὶ ῥόδον τῷ στόματι ἀναλαμβάνων. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ζεὺς ἔφη· «τῶν ἄλλων πάντων τὰ δῶρα λαμβάνω· ἀπὸ δὲ τοῦ σοῦ στόματος οὐ λαμβάνω.»

Cómo debe uno comportarse con los dioses.

πρῶτον μὲν οὖν εὐσέβει τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς, μὴ μόνον θύων ἀλλὰ καὶ τοῖς ὅρκοις ἐμμένων· ἐκεῖνο μὲν γὰρ τῆς τῶν χρημάτων εὐπορίας σημεῖον, τοῦτο δὲ τῆς τῶν τρόπων καλοκαγαθίας τεκμήριον.

Los pescadores.

ἁλιεῖς ἐπ’ ἄγραν ἐξελθόντες καὶ πολὺν χρόνον κακοπαθήσαντες οὐδὲν συνέλαβον, καθεζόμενοι δὲ ἐν τῇ νηὶ ἠθύμουν. ἐν τοσούτῳ δὲ θύννος διωκόμενος καὶ πολλῷ τῷ ῥοίζῳ φερόμενος ἔλαθεν εἰς τὸ σκάφος ἐναλλόμενος.

La comadreja y la lima.

γαλῆ εἰσελθοῦσα εἰς χαλκέως ἐργαστήριον τὴν ἐκεῖ κειμένην ῥίνην περιέλειχε. συνέβη δὲ, ἐκτριβομένης τῆς γλώττης, πολὺ αἷμα φέρεσθαι. ἡ δὲ ἐτέρπετο ὑπονοοῦσά τι τοῦ σιδήρου ἀφαιρεῖσθαι, μέχρι παντελῶς ἀπέβαλε τὴν γλῶτταν.

Cómo comportarse con los amigos.

βραδέως μὲν φίλος γίγνου, γενόμενος δὲ πειρῶ διαμένειν. ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν μηδένα φίλον ἔχειν καὶ πολλοὺς ἑταίρους μεταλλάττειν. μήτε μετὰ βλάβης πειρῶ τῶν φίλων μήτ’ ἄπειρος εἶναι τῶν ἑταίρων θέλε.

El autor explica el tema y la intención de su obra.

Θουκυδίδης Ἀθηναῖος συνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων, ὡς ἐπολέμησαν πρὸς ἀλλήλους, ἐλπίσας μέγαν τε ἔσεσθαι καὶ ἀξιολογώτατον τῶν προγεγενημένων.

Faetón convence a su padre para que le deje el carro.

Πολλοὶ γὰρ τῶν τε ποιητῶν καὶ τῶν συγγραφέων φασὶ Φαέθοντα τὸν Ἡλίου μὲν υἱὸν πεῖσαι τὸν πατέρα μίαν ἡμέραν παραχωρῆσαι τοῦ τεθρίππου.

Deucalión fue rey de Creta y aliado de los atenienses y, a través de su hermana, emparentó con Teseo.

Δευκαλίων ὁ πρεσβύτατος τῶν Μίνωος παίδων, δυναστεύων τῆς Κρήτης καὶ ποιησάμενος πρὸς Ἀθηναίους συμμαχίαν, συνῴκισε τὴν ἰδίαν ἀδελφὴν Φαίδραν Θησεῖ.

Πέρσας ἡγουμένους τῆς Ἀσίας καὶ δουλουμένους τὴν Εὐρώπην ἔσχον οἱ τῆσδε τῆς χώρας ἔκγονοι, καὶ χρὴ ἐπαινέσαι αὐτῶν τὴν ἀρετήν.

El autor explica que los atenienses fueron los primeros en establecer el régimen democrático.

οἱ Ἀθηναῖοι, πρῶτοι δὲ καὶ μόνοι, ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ ἐκβαλόντες τὰς δυναστείας κατεστήσαντο δημοκρατίαν, ἡγούμενοι τὴν πάντων ἐλευθερίαν ὁμόνοιαν εἶναι μεγίστην.

El autor explica que Ciro y su ejército llegaron a un río, cerca de una ciudad, y ahí se proveyeron de víveres.

πορευόμενοι δὲ διὰ ταύτης τῆς χώρας ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Μάσκαν ποταμόν, ἐνταῦθα ἦν πόλις ἐρήμη, μεγάλη· ἐνταῦθ’ ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς καὶ ἐπεσιτίσαντο.

Los primeros en tener un régimen democrático fueron los atenienses.

Lisandro convoca a los jefes de los aliados para decidir qué hacer con los prisioneros.

Los atenienses lucharon y vencieron contra los tebanos para reclamarles los cadáveres de los argivos muertos en la expedición contra Tebas.

ταῦτα διανοηθέντες, καὶ τὰς ἐν τῷ πολέμῳ τύχας κοινὰς ἁπάντων ἀνθρώπων νομίζοντες, πολλοὺς μὲν πολεμίους κτώμενοι, τὸ δὲ δίκαιον ἔχοντες σύμμαχον ἐνίκων μαχόμενοι.

La noticia de la derrota de Egospótamos y sus consecuencias llega a Atenas.

ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις τῆς Παράλου ἀφικομένης νυκτὸς ἐλέγετο ἡ συμφορά, καὶ οἰμωγὴ ἐκ τοῦ Πειραιῶς διὰ τῶν μακρῶν τειχῶν εἰς ἄστυ διῆκεν.

ἀτιμαζόμενος δὲ τῷ γεγενημένῳ, ἀχθόμενος δὲ τῇ συμφορᾷ, ὀργιζόμενος δὲ τοῖς αἰτίοις, ἀπαθὴς δ᾽ ὢν κακῶν καὶ ἄπειρος ἀνδρῶν ἀγαθῶν, δεκάτῳ ἔτει παρασκευασάμενος διακοσίαις μὲν καὶ χιλίαις ναυσὶν ἀφίκετο.

Κόνων δὲ ἰδὼν τὸν ἐπίπλουν, ἐσήμηνεν εἰς τὰς ναῦς βοηθεῖν κατὰ κράτος. διεσκεδασμένων δὲ τῶν ἀνθρώπων, αἱ μὲν τῶν νεῶν δίκροτοι ἦσαν, αἱ δὲ μονόκροτοι, αἱ δὲ παντελῶς κεναί.

Níobe.

γαμεῖ δὲ ᾿Αμφίων Νιόβην τὴν Ταντάλου, ἣ γεννᾷ παῖδας μὲν ἑπτά, θυγατέρας δὲ τὰς ἴσας. εὔτεκνος δὲ οὖσα Νιόβη τῆς Λητοῦς εὐτεκνοτέρα εἶπεν ὑπάρχειν· Λητὼ δὲ ἀγανακτήσασα τήν τε ῎Αρτεμιν καὶ τὸν ᾿Απόλλωνα κατ᾿ αὐτῶν παρώξυνε, καὶ τὰς μὲν θηλείας ἐπὶ τῆς οἰκίας κατετόξευσεν ῎Αρτεμις, τοὺς δὲ ἄρρενας κοινῇ πάντας ἐν Κιθαιρῶνι ᾿Απόλλων κυνηγετοῦντας ἀπέκτεινεν.

El héroe.

ἥρωά τις ἐπὶ τῆς οἰκίας ἔχων, τούτῳ πολυτελῶς ἔθυεν. ἀεὶ δὲ αὐτοῦ ἀναλισκομένου καὶ πολλὰ εἰς θυσίας δαπανῶντος, ὁ ἥρως ἐπιστὰς αὐτῷ νύκτωρ ἔφη· “ἀλλ’, ὦ σύ, παῦε τὴν οὐσίαν διαφθείρων· ἀναλώσαντος γὰρ πάντα σοῦ καὶ πένητος γενομένου, ἐμὲ αἰτιάσει”.

οὕτω πολλοὶ διὰ τὴν ἑαυτῶν ἀβουλίαν δυστυχοῦντες τὴν αἰτίαν ἐπὶ τοὺς θεοὺς ἀναφέρουσιν.

El perro imprudente.

κύων λέοντα ἰδὼν τοῦτον ἐδίωκεν· τοῦ δὲ λέοντος βρυχήσαντος, φοβηθεὶς εἰς τοὐπίσω ἔφυγεν. ἀλώπηξ δὲ θεασαμένη αὐτὸν ἔφη· “ὦ κακὴ κεφαλή, σὺ λέοντα ἐδίωκες, οὗ οὐδὲ τὸν βρυχηθμὸν ὑπομένεις;”

ὁ λόγος εὔκαιρος πρὸς ἄνδρας αὐθάδεις, οἳ κατὰ ἄλλων δυνατωτέρων τολμῶσιν.

Teseo y el laberinto.

Ἀριάδνη δεῖται Δαιδάλου μηνῦσαι τοῦ λαβυρίνθου τὴν ἔξοδον. ὑποθεμένου δὲ ἐκείνου, λίνον εἰσιόντι Θησεῖ δίδωσι· τοῦτο ἐξάψας Θησεὺς τῆς θύρας ἐφελκόμενος εἰσῄει. καταλαβὼν δὲ Μινώταυρον ἐν ἐσχάτῳ μέρει τοῦ λαβυρίνθου παίων πυγμαῖς ἀπέκτεινεν, ἐφελκόμενος δὲ τὸ λίνον πάλιν ἐξῄει.

Los griegos en el Tigris y la cercana ciudad de Sítaca.

Καὶ ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Τίγρητα ποταμόν· πρὸς ᾧ πόλις ἦν μεγάλη καὶ πολυάνθρωπος ᾗ ὄνομα Σιττάκη, ἀπέχουσα τοῦ ποταμοῦ σταδίους πεντεκαίδεκα.

Ciro rodea Babilonia.

Ἐπεὶ δὲ πρὸς Βαβυλῶνι ἦν ὁ Κῦρος, περιέστησε μὲν πᾶν στράτευμα περί τὴν πόλιν, ἔπειτα αὐτὸς περιήλαυνε τὴν πόλιν σὺν τοῖς φίλοις.

Últimas palabras de Sócrates.

῎Ηδη οὖν σχεδόν ἦν τὰ περὶ τὸ ἦτρον ψυχόμενα, καὶ ἐκκαλυψάμενος εἶπεν· «ὦ Κρίτων, τῷ Ἀσκληπιῷ ὀφείλομεν ἀλεκτρυόνα· ἀλλὰ ἀπόδοτε καὶ μὴ ἀμελήσητε».

Ciro sentado a la mesa de Astiages.

Δειπνῶν δὲ δὴ ὁ Ἀστυάγης σὺν τῇ θυγατρὶ καὶ τῷ Κύρῳ, βουλόμενος τὸν παῖδα ὡς ἥδιστα δειπνεῖν, προσῆγεν αὐτῷ καὶ παροψίδας καὶ παντοδαπὰ ἐμβάμματα καὶ βρώματα.

Actuación de los soldados de la retaguardia.

Οἱ δ’ ὀπισθοφύλακες ἀπέκτεινάν τινας καὶ ἐζώγρησαν ἐνέδραν ποιησάμενοι, καὶ γέρρα ἔλαβον δασειῶν βοῶν ὠμοβόεια ἀμφὶ τὰ εἴκοσι.

Sócrates pasea con un amigo.

Μήπω, ἀγαθέ, ἐκεῖσε ἴωμεν –πρωί γάρ ἐστιν– ἀλλὰ ἐξαναστῶμεν εἰς τὴν αὐλήν, καὶ περιιόντες αὐτοῦ διατρίψωμεν ἕως ἂν φῶς γένηται. Εἶτα ἴωμεν.

Jenofonte propone aguardar allí.

Ἀκούσαντες ταῦτα οἱ στρατιῶται ἥσθησάν τε καὶ ἐψηφίσαντο πλεῖν αὐτὸν ὡς τάχιστα. Μετὰ τοῦτον Ξενοφῶν ἀνέστη καὶ ἔλεξεν ὧδε. «Χειρίσοφος μὲν δὴ ἐπὶ πλοῖα στέλλεται, ἡμεῖς δὲ ἀναμενοῦμεν».

Lisandro delibera con los aliados sobre los prisioneros.

Μετὰ δὲ ταῦτα Λύσανδρος ἁθροίσας τοὺς συμμάχους ἐκέλευσε βουλεύεσθαι περὶ τῶν αἰχμαλώτων. ἐνταῦθα δὴ κατηγορίαι ἐγίγνοντο πολλαὶ περὶ τῶν Ἀθηναίων.

Sócrates se aproxima a su final.

Σωκράτης δὲ περιελθών, ἐπειδή αὐτῴ βαρύνεσθαι ἔφη τὰ σκέλη, κατεκλίθη ὕπτιος … καὶ ἅμα ἐφαπτόμενος αὐτοῦ οὗτος ὁ δοὺς τὸ φάρμακον, διαλιπὼν χρόνον ἐπεσκόπει τοὺς πόδας καὶ τὰ σκέλη.

La soledad de Dafne y su afición a la caza.

Περὶ δὲ τῆς ∆άφνης, Ἀµύκλα θυγατρὸς, τάδε λέγεται· αὕτη εἰς πόλιν οὐ κατῄει, οὐδ᾽ ἀνεµίσγετο ταῖς λοιπαῖς παρθένοις· παρασκευασαµένη πολλοὺς κύνας ἐθήρευεν ἐν τῇ Λακωνικῇ· διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν µάλα καταθύµιος ἦν Ἀρτέµιδι.

Las hijas y las ovejas de Héspero.

Ἕσπερος ἦν ἀνὴρ Μιλήσιος, ὃς ᾤκει ἐν τῇ Καρίᾳ καὶ εἶχε θυγατέρας δύο αἳ ἐκαλοῦντο Ἑσπερίδες. τούτῳ δὲ ἦσαν ὄις καλαὶ. ἐπὶ τούτῳ δὴ ὠνοµάζοντο χρυσαῖ· κάλλιστον γὰρ ὁ χρυσός, ἦσαν δὲ καὶ ἐκεῖναι κάλλισται.

Aquiles permite que Patroclo se enfrente a los troyanos.

ὡς δὲ εἶδεν Ἀχιλλεὺς τὴν Πρωτεσιλάου ναῦν, ἐκπέµπει Πάτροκλον καθοπλίσας τοῖς ἰδίοις ὅπλοις µετὰ τῶν Μυρµιδόνων3 ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ Τρῶες εἰς φυγὴν τρέπονται. καταδιώξας δὲ αὐτοὺς εἰς τὸ τεῖχος πολλοὺς ἀναιρεῖ καὶ ὑφ᾽ Ἕκτορος ἀναιρεῖται.

Leónidas y los trescientos espartanos en las Termópilas.

ὁ Λεωνίδης ὁ Λακεδαιµόνιος καὶ οἱ τριακόσιοι τὸν θάνατον αὐτοῖς µαντευόµενον εἵλοντο ἐν Πύλαις, καὶ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος εὖ καὶ καλῶς ἀγωνισάµενοι ἔτυχον τέλους εὐκλεοῦς, καὶ δόξαν ἀθάνατον ἀπέλιπον καὶ φήµην ἀγαθὴν δι’ αἰῶνος.

Descripción de la estatua de Zeus del templo de Olimpia, obra de Fidias.

καθέζεται ὁ θεὸς ἐν θρόνῳ πεποιημένος χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος· ἐν μὲν τῇ δεξιᾷ χειρὶ φέρει Νίκην ἐξ ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ, ἔχουσαν ταινίαν καὶ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ στέφανον, ἐν δὲ τῇ ἀριστερᾷ τοῦ θεοῦ ἔνεστι σκῆπτρον.

Los siracusanos y sus aliados resultan vencedores en la dura batalla naval.

γενομένης δ’ ἰσχυρᾶς τῆς ναυμαχίας, οἱ Συρακόσιοι καὶ οἱ σύμμαχοι τά τε ναυάγια καὶ πάντας τοὺς νεκροὺς ἀνείλοντο, καὶ ἀποπλεύσαντες πρὸς τὴν πόλιν τροπαῖον ἔστησαν. οἱ δ’ Ἀθηναῖοι νυκτὸς ἐβουλεύοντο εὐθὺς ἀναχωρεῖν.

Campaña de Agesilao en Énoe.

Ἀγησίλαος μὲν σὺν τῷ στρατεύματι παρὰ θάλατταν ἐπορεύετο· ἡ δὲ μόρα ἅμα καταβαίνουσα ἀπὸ τῶν ἄκρων Οἰνόην αἱρεῖ, καὶ πάντες οἱ στρατιῶται ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ πολλὰ τὰ ἐπιτήδεια ἐκ τῶν χωρίων ἐλάμβανον.

Alejandro ordena fundar la ciudad de Alejandría en Egipto.

Ἀλέξανδρος ἐν Αἰγύπτῳ προσέταξε κτίσαι μεγάλην πόλιν μεταξὺ λίμνης τινὸς καὶ τῆς θαλάσσης. ἀφ᾽αὑτοῦ δὲ προσηγόρευσεν αὐτὴν Ἀλεξάνδρειαν· ἐν τόπῳ δὲ εὐκαιροτάτῳ ἔκειτο καὶ οἱ ἄνεμοι κατέψυχον τὸν κατὰ τὴν πόλιν ἀέρα.

Alejandro llega a la Tróade y arroja la lanza como señal de la conquista de Asia.

Ἀλέξανδρος δὲ μακραῖς ναυσὶν ἑξήκοντα κατέπλευσε πρὸς τὴν Τρῳάδα χώραν καὶ ἦν πρῶτος τῶν Μακεδόνων ὃς ἀπὸ τῆς νεὼς ἠκόντισε τὸ δόρυ. πήξας δ᾽ εἰς τὴν γῆν καὶ ἀπὸ τῆς νεὼς ἁλλόμενος, τὴν Ἀσίαν ἐδέξατο δοριάλωτον.

Edipo es salvado de morir.

ὁ μὲν νομεὺς ἐξέθηκεν τὸ βρέφος εἰς Κιθαιρῶνα· βουκόλοι δὲ Πολύβου, τοῦ Κορινθίων βασιλέως, τὸ βρέφος εὑρόντες πρὸς τὴν αὐτοῦ γυναῖκα Περίβοιαν ἤνεγκον. ἡ δὲ ἀνελοῦσα ὑποβάλλεται, καὶ τὰ σφυρὰ θεραπεύσασα αὐτὸν καλεῖ Οἰδίποδα.

τὰ Προπύλαια λίθου λευκοῦ τὴν ὀροφὴν ἔχει, καὶ κόσμῳ καὶ μεγέθει τῶν λίθων προεῖχε. τῶν δὲ Προπυλαίων ἐν δεξιᾷ Νίκης ἐστὶν ναός. ἐντεῦθεν ἡ θάλασσά ἐστι σύνοπτος, καὶ Αἰγεὺς ταύτῃ ῥίψας ἑαυτόν, ὡς λέγουσιν, ἐτελεύτησεν.

Ἴδας δὲ εἰς Μεσσήνην προσέρχεται μετὰ τῆς Μαρπήσσης, καὶ ὁ Ἀπόλλων αὐτῷ περιτυχὼν ἀφαιρεῖται τὴν κόρην. μαχομένων δὲ αὐτῶν περὶ τῶν τῆς παιδὸς γάμων, Ζεὺς ἐπέτρεψεν αὐτῇ τῇ παρθένῳ ἑλέσθαι. ἐκείνη δὲ τὸν Ἴδαν εἵλετο ἄνδρα.

Héctor habla a su mujer (Andrómaca).

τὴν δ’ αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· “ἦ
καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλ’ αἰνῶς
αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,
αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο”

Zeus y la serpiente.

τοῦ Διὸς γάμους ποιοῦντος, πάντα τὰ ζῷα ἤνεγκαν δῶρα, ἕκαστον κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν. ὄφις δὲ ἕρπων ῥόδον λαβὼν ἐν τῷ στόματι ἀνέβη. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ζεὺς εἶπε· “τῶν ἄλλων πάντων τὰ δῶρα λαμβάνω, ἀπὸ δὲ τοῦ σοῦ στόματος οὐ λαμβάνω.”

ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι τῶν πονηρῶν αἱ χάριτες φοβεραί εἰσιν.

Aquiles se cubre de ceniza en señal de duelo por la muerte de su amigo Patroclo.

ὣς φάτο, τὸν δ’ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα·
ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν κόνιν αἰθαλόεσσαν
χεύατο κὰκ κεφαλῆς, χαρίεν δ’ ᾔσχυνε πρόσωπον·
νεκταρέῳ δὲ χιτῶνι μέλαιν’ ἀμφίζανε τέφρη.

Fábula del macho cabrío y la vid.

τράγος ἐν τῇ ἐκβολῇ τῆς ἀμπέλου τὴν βλάστην ἔτρωγε. τούτῳ δὲ προσεῖπεν ἡ ἄμπελος· “τί με βλάπτεις; μὴ γάρ οὐκ ἔστι χλόη; ὄμως ὅσον σοῦ θυομένου οἶνον χρῄζουσιν, ἐγὼ παρέξω.”

τοὺς ἀχαρίστους καὶ βουλομένους τοὺς φίλους πλεονεκτεῖν ὁ μῦθος ἐλέγχει.

Telégono reconoce a Odiseo tras su muerte.

Ἀναγνωρισάμενος δὲ αὐτὸν καὶ πολλὰ κατοδυράμενος, τὸν νεκρὸν καὶ τὴν Πηνελόπην πρὸς Κίρκην ἄγει, κἀκεῖ τὴν Πηνελόπην γαμεῖ. Κίρκη δὲ ἑκατέρους αὐτοὺς εἰς Μακάρων νήσους ἀποστέλλει.

La señal del llanto del niño.

προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου, ὦ ἄνδρες, ἧκον μὲν ἀπροσδοκήτως ἐξ ἀγροῦ, μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον τὸ παιδίον ἐβόα καὶ ἐδυσκόλαινεν ὑπὸ τῆς θεραπαίνης ἐπίτηδες λυπούμενον, ἵνα ταῦτα ποιῇ· ὁ γὰρ ἄνθρωπος ἔνδον ἦν·

Odiseo en la isla de los Lestrigones.

Μαθεῖν οὖν Ὀδυσσεὺς βουλόμενος τοὺς κατοικοῦντας ἔπεμψέ τινας πευσομένους. τούτοις δὲ ἡ τοῦ βασιλέως θυγάτηρ συντυγχάνει καὶ αὐτοὺς ἄγει πρὸς τὸν πατέρα.

El comienzo de los males de Eufileto.

ὦ Ἀθηναῖοι, πασῶν ἦν βελτίστη· καὶ γὰρ οἰκονόμος δεινὴ καὶ φειδωλὸς ἀγαθὴ καὶ ἀκριβῶς πάντα διοικοῦσα· ἐπειδὴ δέ μοι ἡ μήτηρ ἐτελεύτησε, πάντων τῶν κακῶν ἀποθανοῦσα αἰτία μοι γεγένηται.

Antígona y Creonte.

La zorra y las uvas.